De belangrijkheid van het antigifcentrum
De belangrijkheid van het antigifcentrum
Het antigifcentrum is een plek waar je naar toe kunt gaan als je vragen hebt over de inname van gevaarlijke stoffen of direct hulp nodig hebt bij acute vergiftigen. Behalve hulp bieden zijn antigifcentrums belangrijke plekken voor het verzamelen van informatie omtrent giftige stoffen.
De geschiedenis van het antigifcentrum
Het antigifcentrum - de experts in gifpreventie en behandeling - zoals we het nu kennen, is ontstaan na de Tweede Wereldoorlog. Aangezien het aantal chemische producten en chemicaliën op de markt erg toenam. Al deze nieuwe chemische producten hadden als gevolg dat er steeds meer gevallen van vergiftigingen binnen kwamen. Reguliere doctors en gezondheidsprofessionals hadden niet genoeg ervaring met alle vergiftigingen die binnenkwamen. Daarom werd in 1949 het eerste antigifcentrum in de wereld opgericht in Nederland.
Hoe kun je het antigifcentrum bereiken?
Het antigifcentrum in Nederland is 24/7 bereikbaar op de website vergiftigingen.info of op het noodnummer 030 274 88 88 echter in Nederland is het doel van het antigifcentrum om gezondheidsprofessionals te informeren. Als een particulier een vraag heeft dan wordt aangeraden om alsnog contact op te nemen met hun huisarts of de huisartsenpost. Als de huisarts geen raad weet met de vergiftiging dan kan hij het antigifcentrum bereiken.
De werkzaamheden in het antigifcentrum?
Behalve dat ze informatie verstrekken aan zorgprofessionals is het antigifcentrum ook erg belangrijk voor andere werkzaamheden omtrent gif. Ze doen bijvoorbeeld onderzoek naar verschillende antidota. Daarbovenop adviseren ze beleidsmakers en de overheid omtrent de voorlichting tegenover het publiek. Verder bereiden ze rampenplannen voor en bereiden ze informatie en bijstand voor het geval een dergelijk ongeval zou plaatsvinden. Verder worden antidota ontwikkeld en wordt bijgehouden waar in het land antidota zijn zodat bij geval van vergiftiging er snel gehandeld kan worden. Het antigif centrum doet meer achter de schermen dan de meerderheid van de populatie denkt en is inmiddels onmisbaar geworden in het functioneren van de gezondheidsverlening.